'Op een grijze winterdag liep ik door het Martini ziekenhuis waar op dat moment ook een expositie plaatsvond. Diep verzonken in mijn werkgedachten werd mijn aandacht getrokken naar het schilderij. Liefde op het eerste gezicht. Het raakte mij. Een paard, ploeterend. Uitleggen kon ik het toen niet maar nu jaren later vallen er steeds meer puzzelstukjes op zijn plek. Ik raakte in gesprek met Elise, er was een klik. Een klik met het schilderij en een klik met Elise. We spraken af dat ik een replica kon kopen en ik kwam het bij haar thuis ophalen. Het ‘echte’ schilderij glimlachte naar mij maar toen kon ik het nog niet kopen. Ik was al blij met de andere versie. De versie die boven mijn bureau hing en mij door jaren onderzoek sleepte. Ploeterend maar altijd wetend voor welk doel ik door moest gaan. Onderzoek naar jonge mantelzorgers, die zelf ook zo moeten ploeteren. Ik besloot dat deze afbeelding ook de omslag van mijn proefschrift moest worden. Het hoorde bij mij en het hoorde bij de jonge mantelzorgers.
Op de dag van mijn promotie bleek mijn vriend, jaren geleden al het schilderij voor mij te hebben gekocht. Het was tijd om de replica te vervangen door mijn schilderij. Het hangt nu boven mijn bureau, herinnerend aan een zware tijd en mij blijvend motiverend om het juiste te doen voor de mensen die nu nog steeds moeten ploeteren.
En de replica? Die heb ik weggegeven aan iemand die ook een steuntje in de rug kon gebruiken.
Dank Elise, voor het omzetten van je gevoel in kunst'
Hinke van der Werf over 'Langzaam maar zeker'
'Soms word je verliefd op een kunstwerk, en bij Homeland voelde ik direct een onweerstaanbare aantrekkingskracht. Het schilderij hangt nu een jaar in mijn huis waar ik veel werk. Hoewel ik een prachtige tuin heb, zit ik vaak op de plek aan tafel met uitzicht op Homeland.
De beweging, de kou, de schoonheid van het landschap en dan de zoekende persoon, waar ik empathie voor voel. Het extreme klimaat als symbool voor mijn extreme grote verandering. Verhuizen van Zanzibar (een tropisch eiland) terug naar Nederland, maar nu veel minder zoekend, zoveel vrijer, zoveel blijer als de persoon in Homeland. Want waar je ook bent, je neemt altijd jezelf mee. Het herinnert mij dat de natuur de plek is waar we het dichts bij wie we werkelijk zijn, kunnen komen.'
Melanie, over 'Homeland'
'Ik noem haar altijd mijn stormpaard eerlijk gezegd, ook al weet ik dat dat niet de titel is. Het is precies zoals ik me vaak voel, dus ze hangt zó dat ik haar vanaf elke plek in de woonkamer kan zien. Eén van de dingen die op het lijstje 'beslist redden bij brand' staat :)'
Andhra Simonis, over 'The chase'
'We zijn helemaal verknocht aan de stijl en sfeer van de schilderijen van Elise. We hebben in elke kamer er eentje hangen. Elk schilderij heeft z'n eigen sfeer, toch kan je tegelijkertijd zien dat het van dezelfde schilder afkomstig is. Elke dag kunnen we er nog van genieten! Bovendien is Elise een super spontane en leuke vrouw, waar de creativiteit helemaal vanuit haar zèlf komt. Dat is waar ik van houd en duidelijk terug te zien in haar werk. Ze doet alles met de grootst mogelijke passie. Dankjewel Elise voor je prachtige werk!We blijven je volgen'
Folke en Yvon van Dorp, verzamelaars over 'Nachtschone', 'Onderweg', 'Ceres', 'Nooit goed'
'De eerste keer dat ik dit schilderij zag, was ik er meteen weg van.
Ze leek wel door het schilderij heen te komen om met haar zachte neus aan me te snuffelen.
We waren in een restaurant in Eext, waar Elise meer van haar schilderijen had hangen. Ik had überhaupt nog nooit een schilderij gekocht, maar deze kon ik maar niet loslaten. Nu hangt ze boven ons bed.
Als de kinderen in ons bed in slaap vallen vertel ik ze dat dit prachtige paard met haar mooie ogen over hen waakt, ze willen haar neus wel aaien, zo levensecht is ze. Ze hoort zo bij ons, wij zijn er ontzettend blij mee!'
Willemijn Bakker
‘Drie jaar geleden zijn mijn man en ik verhuisd. Een droomhuis, maar niet met een ruime tuin om een andere droom waar te kunnen maken: een geit. Heel toevallig zag ik op Facebook Elise's prachtige schilderijen tegenkomen, waaronder het schilderij van de witte geit. Op slag was ik verliefd op de geit: de eenvoud, de kleuren en het tikkeltje mystieke dat Elise in het schilderij heeft weten te brengen. Geen geit in de tuin, maar een geit aan de muur - een goed compromis.
Ondertussen zijn we, weer, verhuisd en uiteraard is de geit mee gegaan en hangt ie te pronken in ons appartement in Dubai!’
Laura Kooijman, Dubai
'Daar waar kleur op doek een muur verfraaid, komt het donkere paard het schilderij uit, de kamer in. Het pakt je en houdt je vast. De kracht en standvastigheid van ‘Eindelijk’ maakt iets in je wakker. Het vertelt een verhaal over durven, overleven, over verbinding en over geven. Schoonheid in ruwe pure vorm laat je jezelf beleven.'
Eef Veenstra,
www.hetlagewoud.nl
'Voordat Elise onze kinderen is gaan schilderen hebben we veel contact gehad over hoe ze zijn en wat voor schilderij we graag zouden willen. Niet dat we precies bepaald hebben hoe het er uit moest komen te zien, maar we hebben het wel over de essentie gehad, voor ons was dat ‘het contact tussen de jongens’. Elise is ook een aantal keren bij ons thuis geweest waar ze foto’s heeft bekeken en gemaakt. Ondanks dat het gelijk heel goed klikte en we alle vertrouwen in Elise hadden, was het toch nog heel erg spannend omdat je niet weet hoe het schilderij er uiteindelijk uit zal zien. Maar we zijn er super trots op, het is heel mooi geworden. Onze kinderen zijn heel treffend neer gezet in een magische omgeving. We zijn er heel erg blij mee!’
Peter de Graaf
'Bij de eerste blik op ‘Het haasje’ was ik verliefd op het schilderij, ik liep er bijna letterlijk tegenaan in het hotel waar ik logeerde. Op het moment dat ik het zag bevond ik me in een andere wereld, een droomwereld. Haasje maakte grote indruk op me, hoe het daar stond, de ogen gericht op iets wat ik niet kon zien, waakzaam, alert in de nacht. Wat ziet hij? Je wordt meegetrokken in zijn wereld, kijkend door zijn ogen. Een droomwereld…Het beeld raakte mij. Ik kreeg het niet meer uit mijn hoofd.
Ik heb contact opgenomen met Elise en gelukkig was Haasje nog in haar bezit.
Nu hangt Haasje in mijn huis op Texel. En nog steeds kan ik mijn ogen niet van het haasje afhouden. Ik word er elke dag weer blij van. Voor mij is het een bezield schilderij en heeft Elise dat met elke verfstreek er ingelegd. '
Vera Hin
Texel
Wil jij hier ook iets vertellen over jouw schilderij?
Alle rechten voorbehouden | Elise Klinkert